هیچ محصولی یافت نشد.
هدفون چیست؟

هدفون یا دوگوشی، از دو بلندگوی کوچک که بر روی گوش کاربر قرار می‌گیرد تشکیل شده‌است و از طرفی به یک مولد صوت مثلاً تقویت‌کننده صدا، رادیو یا پخش‌کننده دیسک فشرده متصل می‌شود. نام‌های دیگری که برای این وسیله استفاده می‌شود stereophones و هدست است یا به انواعی که درون گوش قرار می‌گیرند ایرفون earphones نیز اطلاق می‌شود. در مخابرات به مجموع هدفون و  میکروفون که مثلاً در تلفن برای یک ارتباط دو طرفه استفاده می‌شوند، هدست گفته می‌شود.

سوالی که برای بسیاری از افراد مطرح است تفاوت بین هدفون، هدست و ایرفون است. اگر بخواهیم پاسخ این پرسش را خیلی خلاصه بدهیم باید بگوییم هدفون وسیله‌ای است که از دو اسپیکر متصل به هم ساخته شده و روی گوش قرار می‌گیرد. هدست هدفونی است که مجهز به میکروفون است. ایرفون برخلاف هدفون، اسپیکری است که درون گوش قرار می‌گیرد.

انواع هدفون از لحاظ اتصال:

هدفون‌ها از نظر نوع اتصال به دو گروه باسیم و بی‌سیم تقسیم می‌شوند. در نوع باسیم معمولا هدفون‌ها با یکی از رابط‌های پورتUSB، جک ۳.۵ میلی‌متری صدا و جک۶.۳ میلی‌متری به منبع صوتی متصل می‌شوند. البته رابط‌های باسیم دیگری مانند رابط اپتیکال، ورودی RCA و جک ۲.۵ میلی‌متری صدا هم وجود دارند که شرکت‌های تولید کننده‌ ی تجهیزات صوتی کم تر از آن‌ها استفاده می‌کنند.

هدفون‌های بی‌سیم معمولا برای اتصال از فناوری بلوتوث، NFC و شبکه‌‌ی رادیویی (وایرلس) بهره می‌برند و فراوانی هدفون‌های بی‌سیمی که از فناوری بلوتوث برای اتصال در آن‌ها استفاده‌ شده، بیشتر است. اگر می‌خواهید هدفون‌تان را به رایانه، تلفن همراه یا پخش‌کننده‌ی صوتی‌تان متصل کنید، هدفون‌های باسیم  به‌ویژه مدل‌هایی که از رابط ۳.۵ میلی‌متری صدا استفاده می‌کنند، انتخاب خوبی برای‌تان خواهند بود، اما اگر از وجود سیم‌ها و گره‌خوردن‌ آن‌ها احساس نارضایتی می‌کنید، هدفون‌های بی‌سیم مخصوصا مدل‌هایی که رابط بلوتوث دارند انتخاب بهتری هستند.

انواع هدفون از لحاظ قرارگیری:

هدفون‌های دور گوشی(Over-ear headphones):

از لحاظ حجم جزو بزرگترین انواع هدفون است چرا که گوش شما به صورت کامل در داخل گوشی‌های آن قرار می‌گیرد و بلندگوها و قسمت نرم هدفون، کاملا گوش شما را می‌پوشاند. به همین دلیل برای جلوگیری از ورود نویز و صدای محیط از بهترین انواع هدفون به شمار می‌رود.

اگرچه هدفون دور گوشی به علت حجم و وزن بالاتر نسبت به سایر انواع، از نظر قابلیت حمل امتیاز خوبی نمی‌گیرد اما بر اساس آمارهای فروش، هدفون‌های دور گوش همچنان گزینه‌ی اول کاربران حرفه‌ای هستند.

کیفیت صدای عالی: به علت امکان استفاده از بلندگوهای بزرگ در هدفون‌های دور گوشی، کیفیت و بلندی صدای این نوع هدفون‌‌ها بسیار خوب است.

راحتی استفاده: به دلیل استفاده از ابرهای نرم و تقسیم بهتر وزن روی کل گوش، در استفاده طولانی مدت خستگی کمتری برای کاربر ایجاد می‌کنند.

فاصله بلندگو از پرده گوش: ابرهای دور گوش باعث می‌شوند که بلندگو چند سانتی‌متر دورتر از پرده گوش قرار گیرد که این مورد از لحاظ سلامت، امتیاز محسوب می‌شود.

باطری با ظرفیت بالا: در انواع قابل شارژ، به دلیل امکان تعبیه باطری‌های بزرگ و با ظرفیت بالا، امکان استفاده طولانی‌ مدت از این هدفون‌ها میسر می‌شود.

هدفون های روی گوش :

هدفون‌های آن‌ایر (On-ear) اندازه‌ی بزرگ‌تری نسبت به ایرفون‌ها دارند و روی لاله‌ی گوش قرار می‌گیرند. این دسته از هدفون‌ها صدا را مستقیم به داخل کانال گوش هدایت می‌کنند. با این حال هدفون‌های روی گوش، صدای محیط را به خوبی ایزوله نمی‌کنند و عموم مواقع صدای موسیقی در حال پخش نیز به محیط بیرون نشت پیدا می‌کند.

بسیاری از کاربران آن‌ایرها را راحت‌تر از هدفون‌های این‌ایر می‌دانند و همچنین این دسته از محصولات حرارت کمتری در داخل گوش ایجاد می‌کنند که در نتیجه در دراز مدت آسیب کمتری به سیستم شنوایی وارد می‌شود. با این حال هدفون‌های آن‌ایر به دلیل قرار گیری روی گوش‌ها، در استفاده‌ی طولانی منجر به آزار لاله‌‌‌ی گوش می‌شوند. خرید نمونه‌ی مناسب و مطابق با گوش، نکته‌ی بسیار مهمی است که هر کاربری هنگام خرید باید آن را رعایت کند. هدفون‌های روی گوش ترکیب مناسبی از کیفیت صدای عالی، عدم آسیب به سیستم شنوایی و قابلیت حمل بالا هستند.

قابلیت حمل خوب؛ شاید این دسته از هدفون‌ها به اندازه‌ی ایرفون‌ها قابلیت حمل بالایی نداشته باشند، اما همچنان به لطف اندازه‌ی کوچک‌تر و وزن کم‌تر خود، برای جابجایی مداوم گزینه‌ی مناسبی هستند. برخی از انواع این هدفون‌ها قابلیت تا شدن و قرارگیری در کیفی مخصوص برای بهبود این مولفه را نیز دارند.

باتری‌های بزرگ‌تر؛ در صورتی که به دنبال خرید گزینه‌های بی‌سیم هستید، هدفون‌های آن‌ایر به لطف ابعاد بزرگ‌تر، باتری‌های حجیم‌تری نیز دارند تا امکان لذت طولانی‌تری از موسیقی داشته باشید.

کیفیت صدای بهتر؛ بسیاری از هدفون‌های آن‌ایر به لطف درایور‌های بزرگ‌ خود، کیفیت صدای خروجی خوبی را نیز به همراه خواهند داشت.

هدفون‌های تو گوشی (In-ear headphones):

مناسب‌ترین وسیله برای حمل و نقل و گوش دادن به موسیقی در مسیرهای مختلف، این دسته از هدفون‌ها هستند. این دسته که با نام ایرفون هم شناخته می‌شوند درون گوش قرار می‌گیرند و در صورتیکه از سری مناسب استفاده کنید، از ورود اکثر صداهای بیرون جلوگیری می‌کند.

ایرفون‌ها در بخش انتهایی خود دارای پوشش نرمی هستند که آن را ایرباد (Earbud) می‌نامند. عموما سازنده‌های ایرفون‌ها، محصولات خود را با ایرباد‌هادر اندازه‌های متفاوتی عرضه می‌کنند تا کاربران با توجه به اندازه‌ی کانال داخل گوش خود، از بهترین آن‌ها استفاده کنند. استفاده از اندازه‌ی نامناسب ایرباد‌ها، می‌‌تواند تاثیر زیادی روی تجربه‌ی کاربری بگذارد و علاوه بر ورود میزان زیادی از صدای محیط، در نهایت منجر به افتادن ایرفون‌ها از گوش شود.

مزیت اصلی ایرفون‌ها قابل حمل بودن آن‌هاست. به نحوی که می‌توانید به راحتی ایرفون را در جیب خود قرار دهید و با خود جابجا کنید.

هدفون پشت گردنی (Neck Band Headphone):

نوعی هدفون است که بدنه آن مانند گردنبند به دور گردن قرار گرفته و گوشی‌های آن توسط سیم یا دستک‌های ثابت، در داخل گوش قرار می‌گیرد. از لحاظ حجم و وزن از هدفون‌های داخل گوش و هدفون‌های گیره‌ای بزرگتر و از هدفون‌های روی گوشی و دور گوشی کوچکتر است. هدفون پشت گردنی هم برای فعالیت‌های پر تحرک و هم برای جابجایی گزینه‌ای مناسب است. برای افرادی که دوست ندارند بدنه هدفون روی سر آن‌ها قرار گرفته و آرایش موهای آنها را خراب کند، گزینه‌ای ایده‌آل محسوب می‌شود.

با وزن و حجم بسیار کمی که دارند برای کاربردهای هنگام حرکت و جابجایی مناسب هستند.زمانی که روی گردن قرار می‌گیرند نیز ظاهر مناسبی دارند. برخی از انواع این هدفون، قابلیت تاشدن هم دارند.

بدنه این نوع هدفون‌ها پشت گردن را می‌پوشاند و معمولا زیر یقه لباس مخفی می‌شود. بنابراین اطرافیان متوجه وجود آن نخواهند شد و از طرف دیگر، چون بدنه هدفون روی سر قرار نمی‌گیرد، منجر به به هم‌ریختگی موهای شما نیز نمی‌شود.

ویژگی های هدفون :

قطعا شما هم در هنگام خرید یک هدفون با ده‌ها ویژگی و عدد و رقم مواجه شده‌اید که تنها برخی از آنها برایتان آشنا بوده است. با دیدن این مشخصات سوالاتی به ذهنتان خواهد رسید، مانند: این ویژگی‌ها چه معنی‌ای دارند؟ و یا اینکه هدفون مورد نظر من باید دارای چه اعداد و ارقامی در این ویژگی‌ها باشد؟ و مهم‌تر از همه، اصلا کدام یک از این ویژگی‌ها برای من اهمیت دارد؟ آگاهی به این مشخصات قطعا موجب می‌گردد، هدفونی را انتخاب کنید که، کاملا مطابق با نیازهایتان باشد و در عین حالی که از صدای مورد نظرتان لذت می‌برید

سیستم آکوستیک (Acoustic System):

سیستم آکوستیک به نوع طراحی در، بسته یا باز بودن گوشی‌های هدفون اطلاق می‌گردد. هدفون ها ساختار محرمانه ای دارند که اولین بخش از آن ساختار تمایز بین مدل هایی با پشت باز یا بسته است.

این مدل به واقع خیلی ساده است: در هدفون های پشت باز هیچ عایقی بین گوش شما و دنیای بیرون وجود ندارد یا حداقل عایقی هم باشد بسیار کم است و از این جهت موزیکی که پخش می شود را هم شما می شنوید و هم دیگرانی که نزدیک شما هستند. در هدفون های پشت بسته پوسته ای وجود دارد که قابلیت نفوذش بسیار کمتر است و بین شما و دنیای اطراف و سروصداهایش، دیوار ضخیمی می کشد.

اکثر افراد اولین تجربه ی هدفونی خود را با مدل های پشت بسته دارند. این مدلها محبوبیت بیشتری هم دارند. البته مدل های پشت باز هم وجود دارند و محبوبیت آنها هم همچنان برقرار است چرا که کیفیت صدای بهتری دارند. یک طراح هدفون پشت باز نیازی نیست در مورد پژواک صداهایی که داخل گوش می پیچد نگرانی داشته باشد.

فرکانس هدفون (Frequency Response):

بازه‌ی فرکانسی صدا که هدفون‌ها توانایی تولید آن را دارند، فرکانس پاسخ‌دهی نام دارد؛ این مولفه با هرتز سنجیده می‌‌شود. اعداد پایین‌تر بازه‌ی فرکانسی مربوط به اصوات بم و میزان توانایی تولید هدفون در تولید باس (Bass) است. در طرف دیگر فرکانس بالا نیز به معنی صداهای زیر یا تریبل (Treble) است. عموم هدفون‌های بازار توانایی عملکرد در بازه‌ی فرکانسی ۲۰ تا ۲۰٬۰۰۰ هرتز را دارند که برابر با بازه‌ی شنوایی انسان‌ها است.

با این که میزان بازه‌ی فرکانسی به خوبی نشانگر کیفیت صدای خروجی هدفون‌ها نیست، اما این مشخصه به خوبی نشانگر هدفون‌ و هدست مناسب برای سبک کاربری و موسیقیایی کاربران است.

آمپِدانس – مقاومت (Impedance):

آمپدانس به میزان مقاومت مدارهای داخلی هدفون در هنگام انتقال سیگنال‌های الکتریکی می‌گویند. پس به میزانی که آمپدانس یک هدفون بالا می‌رود، میزان سیگنال الکتریکی کمتری از مدار آن عبور کرده و در نتیجه صدای کمتری تولید می‌شود. در اغلب مواقع انتخاب هدفونی با میزان آمپدانس پایین بویژه در مورد هدفون‌های روی سری پیشنهاد می‌شود.

واحد اندازه‌گیری آمپدانس، اُهم (Ohms) است و میزان کمتر از 25 اهم برای یک هدفون خوب توصیه می‌شود. اگر از هدفونتان در دستگاه‌هایی که به آمپلی فایر داخلی قدرتمندی مجهز نیستند مانند تلفن‌های همراه یا پخش کننده‌ی موسیقی معمولی استفاده می‌کنید؛ هدفونی با آمپدانس حدود 25 اهم خریداری کنید. اگر هم هدفونتان را به دستگاه‌های پخش کننده‌ی موسیقی حرفه‌ای با آمپلی فایر داخلی قدرتمند متصل می‌کنید، به آمپدانسی بالاتر از 35 اهم نیاز دارید.

حساسیت (Sensitivity):

میزان حساسیت یا فشار صدا توسط دسی‌بل (db) اندازه‌گیری می‌شود بدین معنی که  کمترین صدا یا اصطلاحا آهسته‌ترین صدا ۰ دسی‌بل است و بیشترین صدایی که می‌تواند تقریبا گوش شما را کاملا کر کند، ۸۵ دسی‌بل است. این میزان صدا پرده گوش را پاره نمی‌کند یا اصطلاحا به یک‌باره کر نمی‌شوید اما به مرور زمان و طی مدتی که چندان طولانی هم نخواهد بود قطعا آسیب جدی به شنوایی‌تان وارد خواهد کرد اما گوش‌دادن به موسیقی با صدای آرام برای بسیاری از اشخاص دلپذیر نیست. سعی کنید تعادل را در میزان صدای پخش شده رعایت کنید تا همیشه از نعمت شنوایی سالم بهره مند باشید.

درایور (Driver):

در توضیح درایور باید گفت که این بزرگترین و شاخص‌ترین تفاوت میان هدفون‌ها اندازه و قدرت Drivers یا درایورهای آن‌هاست؛ هدفون‌های On-Ear (روی گوشی) فضای بسیار زیادی برای قرار گرفتن درایور در گوشی‌ها به کمپانی تولیدکننده می‌دهند که این مورد یکی از نقص‌های In-Ear( ایرفون‌ها) است زیرا ایرفون‌ها بسیار کوچک‌تر از آن هستند که بتوان یک درایور بزرگ یا چندین درایور متنوع را در آنها جا داد.

اگر می خواهید بدانید که تعداد درایورها در هدفون‌های قوی و بزرگ معمولا چندتاست؟ باید بگوییم که  از ۴ درایور برای پوشش انواع صداهای با فرکانس بالا و پایین بهره می‌برند حال آنکه ایرفون‌ها اغلب از ۲ درایور استفاده می‌کنند که طبعا صدای ضعیف‌تری تولید خواهند کرد. البته یک نکته دیگر نیز وجود دارد که هدفون‌های روی‌گوشی میزان قابل توجهی از صدای تولید شده را هدر داده و نمی‌توانند آن را به‌صورت متمرکز وارد گوش کنند حال آنکه ایرفون‌ها دقیقا در مجرای گوش قرار‌گرفته و صدا را بسیار کمتر از معمول هدر می‌دهند.

دیافراگم (Diaphragm):

دیافراگم در واقع یک پوسته‌ی نازک در داخل بلندگوهای هدفون است که با ایجاد ارتعاش، صدای نهایی را تولید می‌کند. دیافراگم هدفون در انواع جنس‌ها و در اشکال متنوعی از جمله گنبدی، مخروطی و شیپوری وجود دارند. در رابطه با این فاکتور از ویژگی های هدفون خوب هیچ جنس و شکلی به دیگری برتری ندارد و کارخانه سازنده‌ی هدفون با توجه به نوع و کارکرد هدفون‌ مورد نظر یکی از این اشکال و متریال‌ها را انتخاب می‌کند.